Fairphone breidt uit - met alle ethische dilemma’s van dien
In dit artikel in Trouw wordt de uitbreiding van Fairphone besproken. Het ‘gaan’ van Bas van Abel en het komen van Eva Gouwens.
I hope for both that synergy effects will strengthen and bring Fairphone a major leap forward.
13 Mill. anual turnover - that’s a number. I don’t know how the profit margin looks like, but this to me does not look like a company having to struggle staying in business but obviously doing a proper job.
Addicted to My Phone
Di 20 nov 22:40 • AVROTROS • 41 min
Door het aanbieden van gratis apps op mobiele telefoons, krijgen bedrijven toegang tot ons persoonlijke leven. Een Deens tv-onderzoeksteam neemt de proef op de som en biedt een zaklamp-app aan. Wat de gebruiker niet weet is dat door het te installeren ze toegang geven tot camera, microfoon, foto’s, teksten en gesprekken. Dit is zeker niet nieuw, de makers hebben de gebruikersvoorwaarden van Facebook overgenomen. Ook politici nemen hun mobiele telefoon met alle handige apps overal mee naar toe. Vertrouwelijke informatie kan zo op een volledig legale manier in handen van derden komen. We verkopen probleemloos onze privacy om gebruik te mogen maken van ‘gratis’ diensten.
My dutch skills are good enough to understand the article but not enough to write a summary, so here is just the link: https://www.mo.be/analyse/afscheid-van-een-fairphone
Tweakers had het in hun 73e podcast over Fairphone.
Van 19m56 - 24m11 Er komt een nieuwe Fairphone aan
https://tweakers.net/geek/156040/tweakers-podcast-73-lootboxes-harmonyos-en-de-rebble-alliance.html
Die verschrikkelijke artikelen over ‘een week zonder plastic’… ik heb er ook ooit één moeten schrijven voor een niet nader te benoemen vod, en het is me toch een onzinnige bezigheid.
Brood in waspapier bijvoorbeeld: leuk, prima, maar waar zat het graan in, en waarin de oven? Waarin de kunstmest, en de tractor, en de benzine, en de bammetjes van de boer? Want dat is alles bij elkaar vele malen meer plastic dan een boterhamzakje. Er zit zo onnoemelijk veel plastic verwerkt in de productieketens van alles wat we consumeren dat het nagenoeg betekenisloos is om in die allerlaatste consumptiefase voor papieren rietjes te gaan in plaats van plastic.
Het is een mes dat snijdt aan twee kanten: een placebo-effect waardoor onze persoonlijke consumptiekeuzes ons een onterecht goed of slecht gevoel geven over onze bijdrage aan de toestand van het milieu, en het leggen van de verantwoordelijkheid voor het verbeteren van de manier waarop de wereldeconomie functioneert bij de consument (die al genoeg lijdt onder een gebrek aan beschikbaarheid, budget, tijd en nog duizend factoren) in plaats van de producenten en de megabedrijven die monumentale bergen plastic produceren en verbruiken.
Inmiddels ben ik helemaal om. Sterker nog: ik begin echt ‘zo iemand’ te worden die anderen veroordeeld vanwege hun plasticgebruik. Of ik pepernoten wil? “Nee, verpakt in plastic!” Een donut? “Nee, plastic!” Glaasje cola? “Nee, plastic!” Ook voorziet menigeen mij van ongevraagde kritiek: “Zou je die rijstwafel/krentenbol/maaltijdsalade nou wel nemen? Zit plastic omheen, hè?”
Nou, daar is de wereld mee geholpen: iemand die haar goedbedoelde energie, die gestoken zou kunnen worden in activisme of bijdragen aan veranderingen op een fundamenteler, maatschappelijk breder niveau, nu steekt in persoonlijke consumptiekeuzes en dat méér dan genoeg vindt. Die laatste regel is natuurlijk gekscherend bedoeld, maar het typeert wel de houding dat het allemaal onze schuld is in plaats van die van de producenten.
Dat allemaal gezegd hebbende, hopelijk is de nieuwe (te late en beperkte) ban op wegwerpplastic een tegengif. We gaan er collectief achter komen dat onze levens eigenlijk nauwelijks hoeven te veranderen als de échte veranderingen vanuit de producenten komen. We krijgen nu herbruikbaar/recyclebaar materiaal in plaats van de plastic zakjes en bakjes die we nu hebben. We hoeven niet de hele tijd de duurdere winkelkeuze te maken of onze medemens te beoordelen; we hebben als maatschappij een keus gemaakt, en de industrie heeft de belangrijke veranderingen te maken terwijl de mensen door kunnen gaan met hun levens.
Het is cliche net zoals een X tijd je aan een bepaald dieet houden. Erg Amerikaans van je moet het zelf doen etc.
Als je focus legt op beperken tot hergebruik van plastic merk je eigenlijk pas hoe idioot onze huidige situatie is. En hoe soms anderen voor je bepalen. Bijv als je iets besteld hebt via internet, en je krijgt veel plastic er bij cause reasons.
Dit soort artikelen geven mooi aan hoe moeilijk het is. Daardoor ontstaat hopelijk een bepaald draagvlak onder de bevolking. Draagvlak voor zo’n ban op wegwerpplastic, bijvoorbeeld.
Zodra mijn dochter zelfstandig kan lopen, kan ik mooi plastic rapen terwijl ik met haar naar buiten ga. 3 in 1. Goede voorbeeld van jongs af aan, doe wat nuttigs voor de wijk, en ze is buiten. Daardoor ziet de buurt er ietsje minder verpaupert uit. Dat is wat mij betreft ook belangrijk.
Dit is de meest duurzame smartphone op de markt
Artikel in Het Parool van Herman Stil, 28 augustus 2019, 09:14
Ja, en op die manier bekeken is de recente rietjesgekte misschien ook wel ergens goed voor geweest. En zoals je zegt, het zorgen voor jezelf en je omgeving zonder al te veel spilzucht, dat zijn natuurlijk fundamentele zaken. Niet alleen ecologisch, maar psychologisch, sociaal, medisch, en zo voorts.
Dat afval rapen is een mooi initiatief - ik denk dat het een stuk meer motivatie, inzicht en actie inspireert dan een weekje zonder plastic!
Je kunt die grijpstokjes (vaak gratis) bij de gemeente halen. Het kost mijn gemeente 7,50 EUR. Als je een uur raapt, heeft de gemeente dat geld er al uit.
Je kunt ook met de hand rapen. Stel je hebt als doel 1 stukje per dag. Probleem is dat ik het nogal vies vind, en vooral om daarna bijv nog een telefoon aan te raken. Ben om die reden ook een beetje vies van tweedehands.
Die rietjes krijgen veel aandacht, terwijl het maar een zeer kleine verandering is. Toch kan het lokaal gezien wel degelijk veel afval veroorzaken:
Het slechte nieuws (van een bekende lokale afvalraper uit mijn stad):
Bij ons is de top 10:
Wat betreft de drankverpakkingen: “Slechts 103 hiervan waren statiegeldflessen, nog geen procent dus.”
Het mooie van het onderzoek is dat het lokaal gezien statistisch relevant is.
Deze kwam ik tegen op Tweakers. Op zich wel een mooie voor de bewustwording, behalve dat de titel een beetje clickbait achtig is. Is op Belgie gericht (Vlaams/Nederlands).
Funny calling the Fold the worst phone. The innovation of foldable smartphone is here to stay. Once it is affordable, it’ll get more adoption, including being a solid replacement of tablet/(smartbook/nettop/)laptop. The ability to use the second screen to use as touchscreen keyboard alone, is worth a foldable (not for the current pricetag though).
‘Nederland haalt e-afvalquotum niet door lage inlevering apparaten’
Nederland haalt waarschijnlijk niet het verplichte recyclingspercentage voor huishoudelijke elektrische apparaten. Dat komt omdat consumenten nog niet vaak genoeg oude apparaten inleveren. Dat stelt de NVMP, dat zich bezighoudt met het recyclen en inzamelen van afgedankte apparaten.
[…]
Eva Gouwens was bij BNR - hier terug te luisteren: https://www.bnr.nl/nieuws/technologie/10401026/www.bnr.nl
EDIT: En uitspraken te lezen
(NB “hij” …)
This topic was automatically closed 182 days after the last reply. New replies are no longer allowed.